Urodziła się w 1982 r. w Ostrowcu Świętokrzyskim. W 2006 roku ukończyła studia aktorskie na PWST w Krakowie dyplomami u Jerzego Stuhra i Romana Gancarczyka.

Od początku drogi zawodowej związana z Teatrem Nowym Proxima w Krakowie, w którym zadebiutowała rolą Soni w sztuce ,,Griga obchodzi imieniny” w reż. Piotra Siekluckiego i w którym, po latach głośnych i nagradzanych kreacji aktorskich, spektaklem ,,Kora.Boska” rozpoczęła swoją przygodę reżyserską.

Doświadczenie aktorskie zdobywała na scenach Teatru Stu w Krakowie, Teatru Żeromskiego w Kielcach, Teatru Rozrywki w Chorzowie, Teatru Muzycznego w Łodzi. Przez wiele lat związana była z kabaretem muzyczno-literackim ,,Grupa Rafała Kmity”. Nieraz można ją było zobaczyć w telewizji, jak i na dużym ekranie m.in. w filmach „Kler” czy w ,,Wołyń” w reż. Wojciecha Smarzowskiego.

Kreacja aktorska w głośnym, docenionym przez krytykę i wystawianym na wielu polskich oraz międzynarodowych festiwalach, monodramie „Macabra  Dolorosa albo rewia dada w czternastu piosenkach z monologami”

(reż. Paweł Szarek), pokazała jej warsztat aktorski i wokalny oraz odwagę w budowaniu relacji z widzem poprzez improwizację.

Do jej największych osiągnięć należy z pewnością „Kora.Boska” -scenariusz, reżyseria i główna rola – za co w 2021 otrzymała Nagrodę Publiczności Miesięcznika Portrety, natomiast w 2022 r. Nagrodę Teatralną im. Stanisława Wyspiańskiego przyznawaną przez Miasto Kraków.

Kolejnym wyzwaniem stał się także autorski, spektakl „Kruchość wodoru. Demarczyk.”, który tuż po premierze rozpalił publiczność i zbierając entuzjastyczne recenzje wyróżnia Katarzynę Chlebny w kolejnych rankingach, czyniąc jej autorski teatr nowym i wyjątkowym zjawiskiem na teatralnej mapie.

W Teatrze Bagatela zadebiutowała rolą Andżeliki w spektaklu „Słownik Ptaszków Polskich” w reżyserii Krzysztofa Materny, w 2023 r.

Jest certyfikowanym Pedagogiem Wokalnym Międzynarodowego Stowarzyszenia Natural Voice Perfection.

Przez lata prowadziła zajęcia w Liceum Aktorskim, Studium Aktorskim- Lart Studio oraz w Małopolskim Centrum Dźwięku i Słowa. Obecnie wykłada na Wydziale Aktorskim w Krakowskiej Akademii im. Frycza Modrzewskiego.

Aktor filmowy, teatralny i telewizyjny, reżyser teatralny i pedagog. Urodzony w 1946 w Chrzanowie. Absolwent krakowskiej PWST na wydziałach aktorskim (1969) i reżyserii dramatu (1977). Po studiach aktorskich zaangażowany do Teatru im. Słowackiego w Krakowie (1969-77), po reżyserskich – do Teatru im. Norwida w Jeleniej Górze (1977-79) i Teatru im. Jaracza w Łodzi (1979-81 i 1988-92). Był dyrektorem naczelnym i artystycznym Teatru Polskiego w Poznaniu (1981-82), Teatru Słowackiego (1982-85) i Starego Teatru (2002-12) oraz dyrektorem artystycznym Teatru Nowego w Łodzi (1999-2002). Od 1969 do 1973 asystent na macierzystej uczelni, a od 1998 do 2002 dziekan Wydziału Reżyserii Dramatu tamże. Gościnnie występował i reżyserował na szeregu innych scen w kraju i za granicą, m.in. w krakowskim Teatrze STU, warszawskim Teatrze IMKA i w Pantheater Kampnagel w Hamburgu. Współpracował też z Teatrem Telewizji i Teatrem Polskiego Radia.

Na przestrzeni lat kilkanaście razy powracał do twórczości Witolda Gombrowicza (m.in. Trans-Atlantyk, Teatr Jaracza 1981 i 1989; Teatr Słowackiego 1982; Teatr Śląski 1993; Stary Teatr 2008; Dzienniki, Teatr IMKA 2010). Zrealizował trzyczęściową adaptację pamiętników Jędrzeja Kitowicza (Opis obyczajów, czyli… jak zwyczajnie wszędzie się miesza złe do dobrego, Teatr STU i Teatr Telewizji 1990; Opis obyczajów część II, Teatr Słowackiego 1996; O północy przybyłem do Widawy… czyli Opis obyczajów III, Teatr IMKA 2010). Adaptował też kilkukrotnie prozę Henryka Rzewuskiego (Pamiątki Soplicy, Teatr Jaracza 1981; Teatr Telewizji 1983; Listopad, Teatr Polski w Poznaniu 1982; Teatr Słowackiego 1983, Teatr Telewizji 1995). W 2009 zainicjował program tematyczny „re_wizje/sarmatyzm” w Starym Teatrze, ale równie bliska jest mu współczesna twórczość Bogusława Schaeffera.

Ma na koncie blisko czterdzieści wyróżnień teatralnych, w tym Nagrodę im. Konrada Swinarskiego (1981), oraz Złoty Krzyż Zasługi (1998) i Srebrny Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis (2005). W grudniu 2021 w Teatrze Bagatela świętował jubileusz, 75. urodziny.

Urodził się w 1975 w Warszawie. Aktorskiego bakcyla połknął w pierwszej klasie liceum, grając pijaka w sztuce napisanej przez koleżankę (a obecną żonę). PWSFTviT ukończył w 2001 i wtedy też debiutował na scenie Teatru im. Jaracza jako Salieri w „Amadeuszu” (reż. W. Zawodziński) – była to zarazem jego rola dyplomowa. Od 2002 jest etatowym aktorem łódzkiego teatru, a od 2006 gra gościnnie w Teatrze Bagatela. Wystąpił także w Teatrze Muzycznym w Lublinie oraz plenerowej inscenizacji „Cyganerii” w Poznaniu. Większość jego ról należy do repertuaru klasycznego i wysokiego; zagrał m.in. Merkucja, Iwanowa, Henryka w „Ślubie”, Jagona i Ryszarda III.  W wywiadzie z okazji premiery „Ślubu” (reż. W. Zawodziński) wyznał: „Chciałbym zagrać w komedii czy farsie, dla warsztatu, a tymczasem ponoć jestem predestynowany do ról dramatycznych, skomplikowanych, alkoholików i po przejściach”. W Bagateli zaczynał wprawdzie od roli sędziego Bracka w „Heddzie Gabler” (reż. D. Starczewski) i występował we współczesnych sztukach „Barbelo, o psach i dzieciach”, „Oblężenie” i „Płomień żądzy” (reż. M. Bogajewska), ale można go także oglądać w brytyjskich farsach w reż. P. Pitery.  Pojawia się w serialach, filmach krótko- i długometrażowych oraz w spektaklach Teatru Telewizji. Na XIX Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi w 2001 zdobył kreacją Salieriego Nagrodę Dziennikarzy Łódzkich Mediów i Nagrodę Jana Machulskiego. „Król Ryszard III” (reż. G. Wiśniewski) z jego rolą tytułową wygrał Konkurs na Najlepszą Inscenizację Dzieł Dramatycznych Williama Shakespeare’a w sezonie artystycznym 2011/2012, a przedstawienie otrzymało też uprzednio dwie Złote Maski w  sezonie 2011/2012. Jako dramaturg zadebiutował w Strefie K-805 Teatru Bagatela „Szklaną menażerią”. Jest asystentem na Wydziale Aktorskim macierzystej uczelni. Lubi Lasy Kabackie.

Urodzony w 1948 w Sosnowcu reżyser, aktor, producent telewizyjny i teatralny oraz satyryk. Studiował na Wydziale Aktorskim krakowskiej PWST. W 1988 uzyskał eksternistycznie dyplom reżysera na egzaminie w Ministerstwie Kultury przed komisją pod przewodnictwem Aleksandra Bardiniego. W 2009 został odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”. Jak mówi: „Miałem szczęście, ponieważ zawsze to, co robiłem zawodowo, sprawiało mi ogromną przyjemność”. 

Od lat 80. tworzył z Wojciechem Mannem artystyczny tandem, realizujący m.in. kultowe programy telewizyjne „Mądrej głowie”, „Za chwilę dalszy ciąg programu”, „MdM”, „MdM po godzinach”, „MaMa” (w TVP) oraz „M kwadrat” (w TV Puls). Dwukrotnie zdobyli Wiktora za najlepszy program artystyczny, a uznanie widzów dla twórczego duetu zaowocowało zwycięstwem w ankiecie „Polityki” na najważniejsze osobowości telewizyjne stulecia.  Jako dyrektor artystyczny Zjednoczonych Przedsiębiorstw Rozrywkowych był promotorem i producentem wielu historycznych wydarzeń („Perfect Day”, „Obywatel GC”, recitale Edyty Geppert i Michała Bajora) oraz scenarzystą i reżyserem koncertów festiwali opolskich i sopockich. Przez dekadę był także dyrektorem artystycznym festiwalu Solidarity of Arts w Gdańsku, na którym stworzył cykliczne widowisko „+”, uznane za jedno z największych i najoryginalniejszych plenerowych przedsięwzięć jazzowych na świecie (jego bohaterami byli m.in. Leszek Możdżer, Marcus Miller, Tomasz Stańko, Bobby McFerrin, Jimek, Herbie Hancock i Quincy Jones). 

W twórczości teatralnej wyróżnił się oryginalną linią repertuarową, kreując autorskie spektakle. Od 1979 współpracował z wieloma scenami w całej Polsce. Realizował przedstawienia m.in. w Starym Teatrze w Krakowie, warszawskich: Rampa, Studio Buffo, Polonia, IMKA i Och-Teatrze, Teatrze Śląskim w Katowicach. W 2019 w Teatrze Polskim w Szczecinie przygotował spektakl poświęcony spuściźnie wielkiego krakowskiego artysty Wiesława Dymnego. 

Od studiów związany twórczo i artystycznie z Krakowem, nieustannie do niego powraca. Krakowski Znak wydał jego dwie książki: napisaną wespół z Wojciechem Mannem („Podróże małe i duże, czyli Jak zostaliśmy światowcami”) oraz wspomnieniową „Przed Państwem Krzysztof Materna” z podtytułem „Przygody z życia

Artur Sędzielarz – dyrygent, aranżer, śpiewak, a także artysta kabaretowy. Ukończył Akademię Muzyczną w Krakowie i Podyplomowe Studia dla Dyrygentów Chóralnych tejże uczelni. Finalista Międzynarodowego Konkursu dla Dyrygentów Chóralnych w Bolonii w 2005 roku. W latach 2010-2011 pełnił funkcję Dyrektora i Kierownika  artystycznego Chóru Polskiego Radia w Krakowie. Wieloletni Dyrektor artystyczny chóru kameralnego Quattro Voci. Współzałożyciel krakowskiej muzycznej formacji kabaretowej Kwartet Okazjonalny.  Od 2014 roku kierownik muzyczny Teatru Bagatela, pojawiający się także na scenie.

Dyrektor Teatru Bagatela 

Rocznik 1964, pochodzi z Jaworzna. Absolwent historii i studium dziennikarskiego Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie oraz studiów podyplomowych z zakresu rachunkowości i finansów na Uniwersytecie Ekonomicznym w Krakowie. W dotychczasowej pracy zawodowej zajmował się produkcją widowisk plenerowych, koncertów i imprez masowych, prowadził ogólnopolskie kampanie promocyjne uznanych marek i przedsiębiorstw.  Do 1994 związany z krakowskimi instytucjami kultury. Był m.in. dyrektorem programowym Studenckiego Centrum Kultury „Pod Jaszczurami” i dyrektorem Studenckich Festiwali Piosenki w Krakowie. W latach 1994-2006 prowadził działalność gospodarczą w założonej przez siebie agencji reklamowej. W latach 2006-2013 był kolejno pełnomocnikiem finansowym, skarbnikiem i sekretarzem generalnym Platformy Obywatelskiej. W roku 2014 powołany na stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego, które zajmował do listopada 2015 r.  W grudniu 2015 r. objął stanowisko prezesa zarządu Parku Śląskiego, które zajmował do 2017 r. Od stycznia 2018 r. do września 2019 r. był pełnomocnikiem dyrektora naczelnego Filharmonii im. Karola Szymanowskiego w Krakowie do spraw budowy Centrum Muzyki w Krakowie. Po wygraniu konkursu na dyrektora Teatru Bagatela im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego w Krakowie zrezygnował ze stanowiska Dyrektora Tarnowskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji. W latach 2005-2020 radca Izby Przemysłowo-Handlowej w Krakowie. Założyciel i prezes zarządu Fundacji „Ośrodek Dokumentacji Kultury Studentów im. Andrzeja Potoka”.  Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi i Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”.