Po latach o tej samej porze

 

 

Bernard Slade Newbound – (1930–2019) kanadyjski dramaturg i scenarzysta. Zaczął grać w wieku kilkunastu lat w szkolnym teatrze. Krótkotrwałą karierę celnika porzucił na rzecz aktorstwa, występując m.in. w Garden Center Theatre w Vinelandzie. Zagrał ponad trzysta postaci, dzięki czemu doskonale poznał wymagania publiczności. Od 1957 roku pisał scenariusze telewizyjne. W połowie lat sześćdziesiątych przeprowadził się z rodziną do Hollywood, gdzie pracował jako scenarzysta seriali komediowych, w tym Ożeniłem się z czarownicą (Bewitched). Wymyślił i współtworzył kilka niezwykle popularnych wówczas tytułów: Love on the Rooftop, The Flying Nun, Bridget Loves Bernie, The Girl with Something Extra i The Partridge Family. Sukcesy telewizyjne nie sprawiły jednak, że porzucił teatr. Od 1974 poświęcił się wyłącznie dramatopisarstwu. W 1975 odbyła się premiera jego Za rok o tej samej porze (Same Time, Next Year), za którą Slade zdobył Drama Desk Award i nominację do Tony Award za najlepszą sztukę. Tragikomedię przetłumaczono też na ponad czterdzieści języków. Był autorem również innych dramatów, takich jak Haracz (Tribute), Komedię romantyczną (Romantic comedy), wystawioną w 1979 roku z Mią Farrow i Anthonym Perkinsem. Wszystkie swoje sztuki Slade zaadaptował na duży ekran, zdobywając nominację do Oscara za scenariusz Za rok… Polska publiczność zna Slade’a głównie jako autora Za rok o tej samej porze i jej kontynuacji Po latach o tej samej porze (Same Time, Another Year), również wystawianej w Teatrze Bagatela.  

 

Henryk Jacek Schoen – Studiował chemię przemysłową na Politechnice Krakowskiej, filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz reżyserię teatralną w krakowskiej PWST. Absolwent Wydziału Biznesu i Stosunków Międzynarodowych  Akademii Biznesu i Finansów VISTULA.  Był wykonawcą filmowych epizodów jeździeckich i kaskaderskich m.in. w Potopie (1974), Nocach i dniach (1975) i Pasji Stanisława Różewicza (1977). W tym samym roku asystował Małgorzacie Dziewulskiej reżyserującej Pannę Julię w Starym Teatrze. Jako samodzielny scenarzysta i reżyser debiutował filmem Wir (1983) wyróżnionym na XII Koszalińskim Festiwalu Debiutów Filmowych „Młodzi i Film” Nagrodą Dziennikarzy im. Wojciecha Wiszniewskiego dla najciekawiej zapowiadającej się indywidualności twórczej. Obraz był nominowany do Złotych Lwów na IX FPFF w Gdyni oraz do XXIII Semaine de la Critique w Cannes i nagrodzony na II Festival du Film Romantique w Cabourgu w 1987. Pracował jako drugi reżyser w zespołach filmowych „Tor” i „X” współpracując z A. Holland, K. Kieślowskim, F. Falkiem, F. Bajonem, J. Domaradzkim, L. Adamikiem. W latach 1991-92 był dyrektorem Ośrodka TVP w Krakowie, a następnie dyrektorem handlowym Fundacji „Maszachaba”. W latach 1998-99 zastępca dyrektora, a od 1999 do stycznia 2020 dyrektor Teatru Bagatela, w którym zrealizował Prawdę… o zdradzie F. Zellera (2014), Seks dla opornych M. Riml (2015), Za rok o tej samej porze B. Slade’a (2016), Boską terapię A. Gov (2016), Kłamstwo F. Zellera (2017), Po latach o tej samej porze B. Slade’a (2019). Reżyserował również w Teatrze Nowym w Zabrzu i Teatrze Powszechnym im. Jana Kochanowskiego w Radomiu. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi za zasługi w dziedzinie kultury.