Aby edytować te informacje przejdź do podstawowej edycji.

Aplaus:
applaus icon
applaus icon
applaus icon
applaus icon
applaus icon
5.0
0:00
min

Za rok o tej samej porze

Autor:

Bernard Slade

Reżyseria:

Henryk Jacek Schoen

W spektaklu Za rok o tej samej porze Doris i George nawiązują romans po nocy pełnej tańca i alkoholu. Ale ta przypadkowa sytuacja staje się relacją na całe życie – postanawiają bowiem, że będą się spotykać co roku o tej samej porze w tym samym apartamencie w pensjonacie. Ona jest gospodynią domową, on księgowym, ona ma męża i dzieci, on ma żonę i dzieci, w dodatku mieszkają z rodzinami na dwóch końcach kraju. Co roku opowiadają sobie swoje życiowe historie, co roku są kimś innym: zmieniają się, inaczej myślą, inaczej czują. W tej pełnej humorystycznych dialogów sztuce obserwujemy życie dwojga bliskich sobie ludzi, zagranych z wielkim kunsztem przez Magdalenę WalachWojciecha Leonowicza.

 

Opis spektaklu: Sztuka kanadyjskiego dramatopisarza Bernarda Slade’a miała swoją premierę w 1975 roku na Broadwayu w Brooks Atkinson Theatre w reżyserii Gene’a Saksa. Trzy lata później przedstawienie przeniesiono do Ambassador Theatre. Podczas jednego sezonu w 1978 roku zagrano ją łącznie 1453 razy. Od czasu premiery sztuka nie schodzi ze scen teatralnych na całym świecie. Przebój budzący sympatię widzów i entuzjazm krytyki został już w trzy lata po prapremierze przeniesiony na duży ekran. W rolach głównych wystąpili Alan Alda i Ellen Burstyn. Krytyk :New York Timesa” Clive Barnes napisał: „Nie odkładaj do jutra tego, co możesz zrobić dzisiaj. Kup bilety na ten sam czas, w przyszłym roku… To najzabawniejsza komedia o miłości i romansie, jaka pojawiła się na Broadwayu od lat”. Autor Bernard Slade był zaskoczony międzynarodową popularnością sztuki: „Czułem, że piszę fantazję. Potem zacząłem dostawać listy od ludzi, którzy mieli tego rodzaju relacje… Ciekawe jest to, jak [sztuka] odniosła sukces w innych krajach. Widziałem produkcję francuską, produkcję hiszpańską. We Francji byli bardzo podekscytowani romansem pozamałżeńskim, jedyną rzeczą, której nie do końca rozumieli, były wzmianki psychiatryczne”.

 

W nagraniu improwizacji muzycznych udział wzięli: Kamila Pieńkos, Przemysław Branny, Wojciech Leonowicz, Maciej Sajur, Artur Sędzielarz, Adam Szarek, Kosma Szyman, Marcel Wiercichowski.

 

Czas trwania spektaklu: 125 minut (1 przerwa)

 

Premiera: 29 stycznia 2016

Twórcy

Autor

Bernard Slade Newbound

Tłumaczenie

Antoni Marianowicz

Reżyseria / opr. muzyczne

Henryk Jacek Schoen

Scenografia

Joanna Schoen

Reżyseria świateł

Marek Oleniacz

Asystent reżysera/ inspicjent/ sufler

Joanna Jaworska

Osoby

 
 
Bernard Slade Newbound – (1930–2019) kanadyjski dramaturg i scenarzysta. Zaczął grać w wieku kilkunastu lat w szkolnym teatrze. Krótkotrwałą karierę celnika porzucił na rzecz aktorstwa, występując m.in. w Garden Center Theatre w Vinelandzie. Zagrał ponad trzysta postaci, dzięki czemu doskonale poznał wymagania publiczności. Od 1957 roku pisał scenariusze telewizyjne. W połowie lat sześćdziesiątych przeprowadził się z rodziną do Hollywood, gdzie pracował jako scenarzysta seriali komediowych, w tym Ożeniłem się z czarownicą (Bewitched). Wymyślił i współtworzył kilka niezwykle popularnych wówczas tytułów: Love on the Rooftop, The Flying Nun, Bridget Loves Bernie, The Girl with Something Extra i The Partridge Family. Sukcesy telewizyjne nie sprawiły jednak, że porzucił teatr. Od 1974 poświęcił się wyłącznie dramatopisarstwu. W 1975 odbyła się premiera jego Za rok o tej samej porze (Same Time, Next Year), za którą Slade zdobył Drama Desk Award i nominację do Tony Award za najlepszą sztukę. Tragikomedię przetłumaczono też na ponad czterdzieści języków. Był autorem również innych dramatów, takich jak Haracz (Tribute), Komedię romantyczną (Romantic comedy), wystawioną w 1979 roku z Mią Farrow i Anthonym Perkinsem. Wszystkie swoje sztuki Slade zaadaptował na duży ekran, zdobywając nominację do Oscara za scenariusz Za rok… Polska publiczność zna Slade’a głównie jako autora Za rok o tej samej porze i jej kontynuacji Po latach o tej samej porze (Same Time, Another Year), również wystawianej w Teatrze Bagatela. 
 
Henryk Jacek Schoen – Studiował chemię przemysłową na Politechnice Krakowskiej, filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz reżyserię teatralną w krakowskiej PWST. Absolwent Wydziału Biznesu i Stosunków Międzynarodowych  Akademii Biznesu i Finansów VISTULA.  Był wykonawcą filmowych epizodów jeździeckich i kaskaderskich m.in. w Potopie (1974), Nocach i dniach (1975) i Pasji Stanisława Różewicza (1977). W tym samym roku asystował Małgorzacie Dziewulskiej reżyserującej Pannę Julię w Starym Teatrze. Jako samodzielny scenarzysta i reżyser debiutował filmem Wir (1983) wyróżnionym na XII Koszalińskim Festiwalu Debiutów Filmowych „Młodzi i Film” Nagrodą Dziennikarzy im. Wojciecha Wiszniewskiego dla najciekawiej zapowiadającej się indywidualności twórczej. Obraz był nominowany do Złotych Lwów na IX FPFF w Gdyni oraz do XXIII Semaine de la Critique w Cannes i nagrodzony na II Festival du Film Romantique w Cabourgu w 1987. Pracował jako drugi reżyser w zespołach filmowych „Tor” i „X” współpracując z A. Holland, K. Kieślowskim, F. Falkiem, F. Bajonem, J. Domaradzkim, L. Adamikiem. W latach 1991-92 był dyrektorem Ośrodka TVP w Krakowie, a następnie dyrektorem handlowym Fundacji „Maszachaba”. W latach 1998-99 zastępca dyrektora, a od 1999 do stycznia 2020 dyrektor Teatru Bagatela, w którym zrealizował Prawdę… o zdradzie F. Zellera (2014), Seks dla opornych M. Riml (2015), Za rok o tej samej porze B. Slade’a (2016), Boską terapię A. Gov (2016), Kłamstwo F. Zellera (2017), Po latach o tej samej porze B. Slade’a (2019). Reżyserował również w Teatrze Nowym w Zabrzu i Teatrze Powszechnym im. Jana Kochanowskiego w Radomiu. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi za zasługi w dziedzinie kultury.
 
Recenzje

 

teatralny.pl   |   kulturatka