Wesele Figara

Zbliżający się ślub Figara, służącego hrabiego Almavivy, staje pod znakiem zapytania, kiedy w zamku zjawia się Marcelina. Figaro zaciągnął kiedyś u niej dług, zobowiązując się spłacić go lub poślubić kobietę. Sytuację komplikują też sam hrabia, nie kryjący swego afektu do Zuzanny, narzeczonej Figara, oraz młodziutki Cherubin, wzdychający do hrabiny Rozyny, w którym z kolei kocha się córka ogrodnika, Franusia. Próba rozwiązania tego farsowego szaleństwa prowadzi do kolejnych komicznych i zaskakujących sytuacji, kierowanych namiętnościami i słabościami bohaterów.

Choć historia sztuki Pierre’a Beaumarchais’go Wesela Figara oraz stworzonych na jego podstawie przez Lorenzo da Pontego i Wolfganga Amadeusza Mozarta libretta oraz opery sięga XVIII wieku, każde kolejne wystawienie pozwala odkryć na nowo jej ponadczasowy wymiar społeczny. Nowej adaptacji podjął się znany reżyser Mikołaj Grabowski, a piosenki do spektaklu skomponował wybitny muzyk Krzysztof Herdzin, wpisując je w melodie z Mozartowskiej opery. Sztukę wzbogacają stroje aktorów, misternie zaprojektowane przez kostiumolożkę Zuzannę Markiewicz.

Opis spektaklu: Kiedy w 1781 roku Pierre Beaumarchais ogłosił we Francji swoją nową sztukę Wesela Figara, nie spodziewał się, jak ogromny skandal wywoła nią na najbardziej znaczących dworach XVIII-wiecznej Europy. Ten syn zegarmistrza, trudniący się w młodości złodziejstwem, iluzją oraz szpiegostwem, nieomal stracony na szafocie za uczestnictwo w bójce, posiadał szczególną wrażliwość na poniżenie, jakiego doświadczały najniższe warstwy społeczne. Dlatego bohaterem Wesela Figara uczynił służącego, który okazuje się sprytniejszy od swojego pana, hrabiego. To odwrócenie ról spowodowało wyraźny sprzeciw i krytykę ze strony króla Ludwika XVI, który natychmiast objął sztukę zakazem publicznego wykonywania. Premiera Wesela Figara odbyła się dopiero trzy lata później, przez ten czas jednak dramat zyskał sporą sławę jako utwór niemoralny, a w rzeczywistości ostro krytykujący feudalizm i rządy arystokracji. Wcześniejsza sztuka Beaumarchais’go, także opowiadająca o Figarze – Cyrulik sewilski (wystawiony w 1775) oraz Wesele Figara nazwane zostały przez Napoleona „rewolucją w czynie”, a przez Marię Antoninę „okropną sztuką”. Po premierze we Francji sława utworu dotarła do Wiednia, gdzie spotkał się z krytyką ze strony kolejnego władcy – cesarza Józefa II Habsburga. Wówczas jednak zainteresował się nią Wolfgang Amadeusz Mozart, szczególnie ze względu na wyrazistość charakterów występujących w niej postaci. Cesarz Józef II przystał na prośbę Mozarta, by libretto do opery napisał nadworny dramaturg Lorenzo da Ponte, nakazał jednak usunięcie z dramatu akcentów politycznych. Znaczenie Wesela Figara oraz napisanego przez Beaumarchais’go w 1775 roku Cyrulika sewilskiego, również poruszającego problem nierówności społecznej, zostało szczególnie docenione po okresie wielkiej rewolucji francuskiej, kiedy nastąpiły głębokie zmiany społeczno-polityczne.

Czas trwania spektaklu: 120 minut (1 przerwa)

Premiera: 26 marca 2022